ประวัติความเป็นมาของหลักสูตร
สาขาวิชาศิลปะการแสดงในอดีต
เริ่มจากการรวมตัวของภาควิชานาฏศิลป์และภาควิชาดนตรี
โดยใช้ชื่อร่วมกันว่า “ภาควิชาดนตรี
และนาฏศิลป์” จนกระทั่งปี พ.ศ.2516
ภาควิชานาฏศิลป์ได้รับการอนุมัติจากกรมการฝึกหัดครูให้เกิดสอนหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาการศึกษาขั้นสูง
(ป.กศ.สูง)
วิชาเอกนาฏศิลป์ไทยขึ้นเป็นแห่งแรกจากจำนวนวิทยาลัยครูทั้งหมด
36 แห่ง ในขณะนั้น ต่อมาในปี พ.ศ. 2519
ได้พัฒนาหลักสูตรครุศาสตรบัณฑิต
วิชาเอกนาฏศิลป์ขึ้นเป็นแห่งแรกในประเทศไทย
และในปี พ.ศ.2524
ได้พัฒนาหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต
วิชาเอกนาฏศิลป์และการละครขึ้นอีกหลักสูตรหนึ่ง
จนถึงปี พ.ศ. 2549
ได้ปรับปรุงหลักสูตรศิลปกรรมศาสตรบัณฑิต
สาขาวิชาศิลปะการแสดง
โดยรวมวิชาเอกนาฏศิลป์ไทยและศิลปะการละครไว้ด้วยกัน
และใช้ดำเนินการสอนเรื่อยมาจนปัจจุบัน
ในปี พ.ศ.2549
สาขาวิชาศิลปะการแสดงได้พัฒนาหลักสูตรศิลปศาสตรมหาบัณฑิต
สาขาศิลปะการแสดงขึ้นอีกหลักสูตรหนึ่ง
ได้รับการอนุมัติให้เปิดการสอนตั้งแต่ปีการศึกษา
2550
และพัฒนาหลักสูตรให้เป็นไปตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิ
ในพ.ศ. 2554 เปิดสอนเรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน
โดยมีการพัฒนาปรับปรุงหลักสูตรตามเกณฑ์การพัฒนากรอบมาตรฐานคุณวุฒิใน
พ.ศ.2558 และดำเนินการใช้ในปีการศึกษา
2559
เพื่อผลิตบัณฑิตทางด้านสาขาวิชาศิลปะการแสดงที่มีคุณสมบัติเป็นนักศิลปินที่มีคุณภาพด้วยความรู้
ความสามารถเชิงทฤษฎี ทักษะ ประสบการณ์
และบูรณาการระหว่างองค์กรความรู้ทางศิลปกรรมศาสตร์และนวตกรรมเทคโนโลยีทางด้านศิลปะการแสดงอย่างมีคุณธรรมและจริยธรรม